Bu yıl, benim için oldukça çılgın hatta riskli bir tatil planı yaptım ve İbiza adası dolaylarında, bir haftalığına yelken açmaya karar verdim. Riskli diyorum çünkü benim gibi klostrofobik biri için ailem ve tanımadığım 4 başka kişiyle, koca bir haftayı yelkenlide geçirmeyi düşünmek bile zor.
Ve işte şimdi buradayım. Yelkenimin gölgesinde yazdığım bu satırların, böylesine mutluluk dolu olacağını asla tahmin etmezdim. “Koskocaman” olarak nitelendirdiğim bir haftadan, geriye sadece iki gün kaldı. Geçen beş günü tek bir kelime ile tarif et deseniz; cevabım Cennet olurdu. Fiziksel anlamda böylesine aktifken, yüzde yüz mental bir detox tecrübe edebileceğimi asla düşünmezdim…. Akdeniz’in masmavi sularında süzülürken, bizi hiç yalnız bırakmaya rüzgarla geçti günlerimiz. “Blue Velvet” isimli Yelkenlimizi nasıl kullanacağımızı öğrenerek ama daha da önemlisi nasıl bir ekip, nasıl bir aile olmamız gerektiğini anlayarak geçti..
Toplamda üç tekneden oluşan bir grubuz. Hepimizin yelkeni ayrı olsa da aramızdaki bağ ve duygularımız birebir aynı. Birlikte yemek yapıyor, içiyor, dans ediyor, bol bol kahkaha atıyoruz. Ama en güzeli, her birimizin içindeki farklılığı görebiliyor ve bunun ekibimizi zenginleştirmesine izin verebiliyoruz. Bambaşka kültürlere, geçmişe ve değişik yaşlara sahip insanlardan oluşan böylesine bir grupla sadece yelken açmayı değil, koşulsuz sevebilmeyi öğrendik! Yüzlerce hippinin davul eşliğindeki sahil partilerine katıldık….
Dünyaca ünlü DJ’lerin çaldığı gecelerde sabahlara kadar birlikte dans ettik… Her tecrübemizi birbirimizle paylaştık ve paylaştıkça çoğaldık… Benim için bu gezi, asla unutulamayacak. Böylesine kısa bir zamanda ve böylesine dar alanlarda doğan sevgi, kazanılan arkadaşlıklar ve biriktirilen anılar, hayat boyu bizimle birlikte olacak. Bu yazımı okuyan herkese önerim, böyle bir tecrübeyi yaşamanız gerektiğidir. Denizcilerin her zaman dediği gibi;
